Instrumenty klawiszowe to instrumenty muzyczne wywodzące się z różnorodnych grup – zarówno dętych, strunowych, elektrycznych, elektronicznych, jak i samobrzmiących. Łączącym je elementem budowy jest zaś klawiatura.
Między szesnastym a osiemnastym wiekiem instrumenty klawiszowe występowały pod postacią klawesynu i klawikordu.
Nazwa pierwszego z nich wywodzi się z łacińskiego słowa „clavis” oznaczającego klucz. Dźwięk z tego instrumentu wydobywa się poprzez szarpnięcie piórka w trakcie naciskania na klawisz. Brzmienie klawesynu nie jest urozmaicone, a sposób i siła napierania na klawisz nie zmienia dźwięku instrumentu. W siedemnastym wieku jego budowę wzbogacono o podwójną klawiaturę – forte i piano. Kolejnie zaś podwojono basy, wszystkie te zabiegi dokonywane były w celu wzmocnienia pozycji instrumentu i ubarwienia jego brzmienia.
Klawikord znacznie różnił się budową od klawesynu. Brzmienie wydobywano z niego poprzez dotknięcie struny metaliczną płytką. Jego dźwięk był znacznie bardziej dynamiczne i melodyjne, zaś jego siła była słabsza, toteż wykorzystywano go przeważnie w warunkach domowych.
Pod koniec osiemnastego wieku klawikord i klawesyn zniknęły ze sceny muzycznej, a ich miejsce zajął fortepian. Do użytku powróciły dopiero w kolejnym stuleciu.